20180111 - Dagboek Omadien

Donderdag 11 januari 2018

15.20

Bart komt aanrennen, gauw de auto in. Onderweg krijg ik een uitgebreid verslag van de gymles door de nieuwe meester: "we hebben gym gehad van de nieuwe meester . . was heel leuk . . eerst zitten-staan-zitten-staan, we wisten niet wat we moesten doen (nou gewoon luisteren) ja, basketbal was het leukst . . ik gooide mijn bal klem, was niet expres maar per ongeluk, hij zat goed vast . . ja ook stuiteren . . . en boefje-politie-tikken . . . met een zakje diamanten . . tussen de lasers door, dat waren de touwen . . over een hoge bank . . en hangen maar niet aan de witte stang want die was te hoog en dan loslaten en op een mat springen . . . . . ". Zo gaat de beschrijving zeker nog 10 min. door, "ja ook schrijven . . de letter t . . en rekenen". Dit onderwerp is duidelijk  minder interessant en daarom "weet ik even niet meer" op mijn vraag wat hij nog meer gedaan heeft, net zoals met overblijven: "we deden tikkertje met 2 groepjes . . boeven en politie". Dan rijden we al langs de vliet en hier hangt al een flinke mist, het water is vlak: "er varen geen schepen met deze mist (nee want dan gaan ze misschien botsen) juist . . er liggen ook geen schepen in de haven . . (nee veel te koud voor een vakantie) . . en nat".

15.35

Thuis, "mag ik op de tablet?", nee eerst sap en koek. Bart pakt dat en gaat dan op de bank ondertussen DD's lezen. Na een kwartier: "mag ik nu op de tablet?", vooruit maar, helaas, het ding gaat steeds uit. Ik controleer de batterij, er zit nog 60% in, hmm, even updates checken, ook goed. Dan maar aan de oplader en nu doet hij het wel, Bart speelt een tijdje aan het bureau maar het snoertje is zo kort dat hij scheef voor de tablet zit. Ik zoek een verlengsnoer en dan kan hij verder spelen op de bank. Na een half uur spelen tablet uit, dan speelt hij even met tennisbal en raketballon maar al gauw weer op de bank DD's lezen.

17.05

Tijd, jas aan, snoepje kiezen en naar huis. De mist is nog dikker geworden en Bart helpt met uitkijken in het verkeer en naar onverlichte fietsers die nu bijna helemaal niet te zien zijn. Dan zijn we thuis.