20170202 - Dagboek Omadien

Donderdag 2 februari 2017

15.15

Juf: beetje stuiterig, verder redelijk. Bart is z'n tas vergeten en rent terug de klas in. Blijft een tijdje weg: "ik heb Bram geholpen met zoeken, hij kon z'n tas niet vinden . . lag niet onder z'n stoel . . meester Douwe heeft hem gevonden". In de auto: "ja 3X buiten gespeeld . . bij het overblijven met Rohan . . de laatste keer heb ik een kunstje geprobeerd . . met mijn voeten schuin en dan gauw recht". Ik wordt niet veel wijzer van de uitleg van z'n kunst maar Bart zelf is erg trots op z'n acrobatische actie. "Ja we hebben een nieuwe meester . . meester Douwe . . en gister een nieuwe juf . . juf Deni . . ze komen kijken of ze het leuk vinden  en hoe het gaat in onze klas . . . . die cementsilo's worden afgebroken . . daar komen nieuwe huizen . . hele dure . . dan gaan mensen die niet kopen . . . helicopters kunnen heel laag vliegen . . . politiehelicopters hebben ook een zoeklicht . . een rode . . ".

15.40

Thuis, koekjes/sap en kletsen over school, moest je nog apart zitten vandaag? "ja 1 keertje . . heel even . . ja omdat ik wild deed . . . ja ook gewerkt . . . we moesten een feestmuts maken . . . want we werken over jarig zijn . . ". Sap en koek in sneltreinvaart naar binnen gewerkt, "oma mag ik op de tablet?", en een ½ uurtje spelen, dan tablet uit. Zal ik je nu verder voorlezen? Niks hoor, heeft daar geen zin in: "nee niet voorlezen, ik wil nog iets nieuws vouwen". Op de site zoekt hij een konijn uit, kijkt goed naar de stappen: "ik ben nu bij stap 4 . . . nu moet ik nog een oog tekenen . . even goed kijken waar dat moet". Trots poseert hij met z'n gelukte konijn. Daarna kiest hij een klok, die is moeilijker dus we moeten allebei goed kijken, ook gelukt, Bart is trots en ik ben trots op hem. Hij bekijkt nog even z'n sneeuwsterren van gister en dan is het tijd om op te ruimen. Vouwblaadjes/schaar en lijm terug in de kast, dan de kaleidoscoop. Houdt die voor z'n oog onder het lopen, ga je niet vallen? "nee ik weet waar ik moet lopen en als ik ergens tegen aan stoot, doet het toch geen pijn". Dan sticker plakken en snoepje uitzoeken. Ineens zie ik dat hij z'n stiften op tafel heeft laten liggen, nog even deze opruimen Bart, die ben je vergeten. Ineens is hij weer ballorig, duwt de stiften verder de tafel op en doet alsof hij er niet bij kan. Ik zeg niks, noem geen sancties, kijk hem alleen maar aan. Hij doet nog een paar keer alsof hij er niet bij kan, ik sta als een zwijgende nemesis naast hem. Dat vindt hij toch ongemakkelijk worden, pakt gauw de stiften en legt ze in de kast. Goed zo. Onderweg in de auto eerst een heel verhaal over brandweerman Sam, daarna weer over de overlast van de windmolen: "de mensen moeten eigenlijk naar de gemeente gaan". We zijn thuis.