20161222 - Dagboek Omadien

Donderdag 22 december 2016

15.15

Een paar kleuters komen naar buiten met de juf die direct met gedecideerde stappen naar me toe komt: 'het ging niet zo goed vandaag, hij wilde niet luisteren, ik heb hem een paar keer apart moeten zetten, hij is natuurlijk heel moe maar moet wel luisteren.' Ik zeg dat we dat thuis en bij mij ook doen, even nadenken als hij stuiterig doet. Arme juf heeft het zwaar met deze klas. Dan komt Bart naar buiten met race-auto, zet die op het plein neer om ermee te racen, dat vind ik niet goed, veel te druk met kinderen en ouders. Moet hem 3X zeggen de auto op te tillen voordat hij luistert, zit nog in de stuiter-modus. In de auto staan we stil in een file voor de Damlaan, ik grijp de gelegenheid maar direct aan: ik hoor van de juf dat het vandaag niet goed ging, "nee", hoe kwam dat zo?, "omdat . . omdat . . . omdat . . . ben ik vergeten". Bart zit verder stilletjes naar buiten te kijken en na te denken over z'n zonden, af en toe geeuwen. 't Is natuurlijk een tegenvaller dat ik weet wat er is gebeurd. Ik laat hem maar even. Thuis: "ik neem de auto mee dan kan ik er binnen mee rijden". Jas uit en dan gauw aan de grote tafel z'n kerstster afplakken, 't arme mannetje is duidelijk bang dat ik weer begin over school. Na een tijdje komt hij toch naar me toe: "oma mag ik op de tablet?" Ik wil eerst even met je praten, vertel eens wat er nou is gebeurd op school? " . . . ik ging spelen met Milan en Nasir  . . . toen moesten we met z'n drieën apart zitten . . . niet op dezelfde plek . . op een andere plek . . . . 3X . . 1X vanmorgen . (??) . heb ik vergeten . ". Je bent nu te groot om dat te vergeten, was je boos? Bart knikt, "Milan had de sjaal van Nienke heel hard dichtgetrokken . . en . . en . . ". Hij komt er niet meer uit, vindt het heel moeilijk erover te praten, verder: '. . . en ik zat aan een knopje  . . . al een tijdje . . . van Roy . . . . ". Morgen niet meer doen, het is niet leuk voor jou en niet leuk voor de juf, gewoon niet met Milan en Nasir spelen, afgesproken? "Ja juh . (verbetert zich), ja oma", want je wordt er zelf ook verdrietig van. Bart duwt z'n hoofd tegen m'n schouder, snikt een beetje, heeft het moeilijk, we knuffelen even, voor nu genoeg over het onderwerp! Ik vraag natuurlijk ook nogal wat van hem, hij wil zo graag meespelen en erbij horen. Dat in zijn klas alleen maar 'probleem-baasjes' van zijn leeftijd zijn, kan hij ook niet helpen maar het beïnvloed natuurlijk wel zijn gedrag. Het arme joch! Even later heeft Bart mijn tip-de-muis-preek verwerkt en gaat spelen op de tablet. Wil je wat drinken? "Ja graag . . diksap", ik haal sap in z'n bidon voor hem.

16.30

Tablet uit, naast me op de bank koekjes oppeuzelen en een beetje kletsen over de treinbaan, oud en nieuw en vakantie. Dan spelen met de treinbaan en na 10 min. plakken we samen de 2e kerstster in elkaar, die moet even drogen. "Ik zou nog wel wat willen knutselen", plakt een kleine ster en kleurt die in tot het tijd is.

17.00

Snoepje pakken en naar huis, onderweg eerst een tijdje sabbelen, dan: "het is maar goed dat je geen vuurwerk meer afsteekt", vroeger deed ik dat wel, harde knallen, "ja toen je nog niet zo stijf was . . . een kerstboom is geen denneboom maar een spar . . . . overmorgen heb ik weer scouting . . dan wordt ik geïnstalleerd . . (?) . . ja 1 vriendje . . Ruben . . hij zit bij mij in dezelfde zwemgroep". Dan zeg ik: o ja, nog 1 ding over school: heb je nog sorry gezegd tegen de juf? "Nee, wel tegen de kindjes", morgen ook nog even tegen de juf zeggen, afgesproken? "Oké". Onderwerp nu definitief gesloten. We zijn thuis. Bart gauw naar binnen, uitgeteld na een zware dag in die ingewikkelde buitenwereld.