20160915 - Dagboek Omadien

Donderdag 15 september 2016

15.10

Ik zit op een bank in de schaduw, de hitte van de zon kaatst terug van het schoolplein. Andere oma komt naast me zitten: 'nog een paar uur volhouden, ik word er helemaal suffig van'. We bespreken nog even wat de kleinkinderen thuis kunnen doen, in ieder geval niet in onze tuinen. Na 5 min. komt plakkerige Bart naar buiten: "ik moet nog even mijn waterfles pakken, die staat hier". Helaas, fles weg, "mijn naam staat er op en hij was ook een beetje stuk", misschien is hij gevonden en krijg je hem morgen terug, "ik vind het niet leuk". Naar de auto, onderweg: "papa reed rondjes . . toen zei ik: papa ik wil er af . . toen reed hij nog meer rondjes op de rotonde . . toen riep ik PAPA ik wil er af . . en toen reed hij eindelijk door". Bij de wijkerbrug springen de lichten ineens op rood, help, brug gaat dicht, daar staan we in de kokende zon. dan komt eindelijk een vakantieboot langs en na 5 min. kunnen we doorrijden. Volgende stoplichten ook weer op rood, ik verzucht weer: pfff wat een hitte. Bart: "je mag wel 1 van mijn ijsjes als je 't zo heet hebt", dank je da's lief van je.

In de garage en uit de auto: "ik ga vanmiddag weer niet naar buiten hoor!"

15.45

Thuis, eerst sap en koekjes, Bart zegt weinig, zweet staat nog op z'n bovenlip, dan: "oma mag ik op de tablet?". Ik zet het ding aan, helaas, begint 17 updates te verwerken, dat duurt nog wel even. Bart gaat dan met lego en meccano spelen en koelt langzaam af.

16.15

"Oma mag ik tv kijken?", wat wil je zien? "thomas . . en mag ik nog een nijntjekoek?"

Bart kijkt de dvd, na een tijdje wordt hij een beetje suffig en leunt moe achterover, wil je nog een ijsje? Smikkelt z'n ijsje op, maar veel belangstelling voor de film heeft hij niet meer. Zal ik hem uit zetten? "Ja" knikt Bart, baas is ook geknakt door de warmte. Het is bijna tijd, "kan ik een sticker plakken?", daar denkt hij dus nog wel aan, ja hoor, kies er maar 1 uit. Dan een snoepje uitkiezen, "ik heb de andere snoepjes los in de trommel gedaan, ik gooi het zakje wel even weg". Dan naar de auto.

17.00

In de auto is het stil, Bart sabbelt z'n snoep, kijkt naar buiten en zegt helemaal niets. Da's een historisch moment, nog nooit meegemaakt zo'n zwijgzame Bart. Pas als we  het woonerf inrijden: "in amerika rijden ze altijd links . . in engeland bedoel ik . . in de rest van de wereld rijden ze allemaal rechts". We zijn thuis.