20160317 - Dagboek Omadien

Donderdag17 maart 2016

15.15

Met z'n jas open en een witte toet komt Bart naar buiten: "mocht van de juf . . het is mooi weer . . dan kunnen we de tuin in . . kijk, nieuwe plantenbakken . . daar komen bomen in en plantjes".

In de auto: "ja een verhaal over Jezus . . zijn beste vriend ging naar de keizer en die heeft hem doodgeschoten . . . hij ging eerst naar de gevangenis . . en toen hebben de keizers hem doodgemaakt . . z'n andere vrienden maakten een groot gat en daar legden ze hem in . . . een grote steen er voor . . . een paar dagen later was de steen eraf en Jezus was weg . . behalve hij was opgestaan". Dat was een mooi verhaal, "ja . . dat was Dominique uit mijn klas, ik weet niet of ze terugzwaaide . . ik zag het niet . . . . ik heb niet overgebleven . . mama kwam mij ophalen want ze werkte thuis . . . ".

Verder is Bart vrij stilletjes en geeuwt regelmatig.

15.25

Thuis. Sap, in no time op, wil geen koekjes. "oma mag ik een spelletje?", direct weer tractorspel en even politiespel. Na 20 min:  "zullen we de tuin in gaan?" We gaan aan de slag, jassen aan, tuinhandschoenen, kruiwagen, tuin-  en snoeischaar mee. Bart worstelt zich in z'n handschoenen en helpt 'bruine takken' knippen, maakt met z'n kruiwagen een grote hoop, sjouwt grote bossen, harkt aan, krabt wat mos weg met z'n mes, is druk bezig.

16.25

"Oma zullen we naar binnen gaan?", Bart is moe maar heeft wel weer een lekker kleurtje. Neemt keurig z'n gereedschap mee naar binnen, handen wassen. Met koekjes op de bank mickey dvd kijken, bedient zelf de apparatuur. Na 10 min. "oma mag ik nog wat drinken?". Dvd op pauze en Bart haalt sap.

17.00

Afgelopen, dvd opruimen en naar huis. Onderweg: "dat bord betekent einde omleiding, dan kun je weer naar die kant op de gewone route . . . ", geeuwen. Eindje verder: "einde dit jaar en volgend jaar steken ze soms prullebakken in brand . . dan hangen ze wel weer nieuwe op hoor . . dan hoef je niet naar een andere te lopen . . . bij brievenbussen doen ze dat soms ook . . ", weer geeuwen en dan zijn we thuis. Bart is moe en heeft weer een witte toet maar sprint naar papa toe voor een knuffel.