20160211 - Dagboek Omadien

Donderdag 11 februari 2016

15.15

"Ik ben niet overgebleven vandaag . . volgende week moet ik wel weer overblijven . . kijk, deze strepen hebben Rohan en ik gemaakt (op de tegels van schoolplein) . . . ik heb nog een nieuwe gevonden (haalt kiezelsteen uit z'n jas) "kijk maar". Tekent een paar strepen op de tegels.

In de auto: "ik heb bij mama gegeten . . tosti met kaas en toen boterham met chocopasta en toen een cracker met honing . . . . ik ben weer verkouden geworden . . . Sarah had een bloedneus . . . ze was gevallen op haar neus . . ze had ook pijn in haar tand . . die was tegen haar lip gekomen . . . was bij het buiten spelen . . ik heb een snottebel". Maken we thuis wel schoon, het is een tijdje stil en Bart geeuwt, dan weer verder: "ik weet niet wat we vanavond eten . . we hadden een paprika maar die was zacht . . toen gingen we naar de groenteboer bij hoogvliet . . we kregen een rode . . . die kostte 1,60 . . . ze hebben het muurtje al gemetseld (bij de kerkbrug)  . . ze hebben hard gewerkt . . en ook een trapje gemaakt . . dan kunnen ze er uit klimmen als ze in het water zijn gevallen . . bij de ijssalon was iemand in het water gevallen . . dat zag ik toen ik 3 was  (?)  nee ik schrok niet . . hij had z'n hoofd nog boven water . . . en andere mensen moesten lachen . . hij kon eruit klimmen . . .".

15.30

Voordat hij nog meer bestandjes van z'n harde schijf kan openen, zijn we thuis. Ik zet de tv zachtjes aan voor wk schaatsen dat ik wil zien. Eerst diksap/koekjes en babbelen. "Uit de kast . . een puzzel met hele kleine stukjes . . Tessa en Sophie kwamen helpen . . op een gegeven moment hielp Tessa niet meer . . toen waren we met z'n tweeën . . bijna alle kinderen hadden hun jas al aan . . toen hadden we hem af . . oma snottebel". Klaar met sap/koek, wat wil je gaan doen? Kijkt met schuin oog naar tv, dat zint hem niet, wil aandacht van mij en niet zichzelf bezighouden dus kiest slimmerik heel beslist: "filmpje kijken", nee kan niet want ik wil schaatsen kijken, volgende poging, nu helemaal op safe spelen dus weg van die tv: "buiten fietsen", ook niet, ik wil schaatsen zien, ik vind het weer tijd dat hij z'n zwakke plek traint: zelf bezig zijn en moeite ergens voor doen, is dat niet gewend want meeste dingen zijn een "makkie", gister genoeg aandacht gehad van tR en nu heb ik een goed excuus. Hij kijkt me peinzend aan, ziet dat het menens is, geeft het op en kiest "spelletje", we pakken de tablet, eerst memory, al gauw: "deze vind ik saai", en verder met legotrein, boerderij en mickey. Steeds niesen en "oma snottebel", ik kijk steeds even hoe hij het doet, krijgt dan toch een beetje aandacht. Ik moet maar weer nieuwe spelletjes erop zetten en dan geen 'makkies'.

16.20

Genoeg tablet, nu even wat anders Bart, "ik ga steppen, nu kan het wel nu Chris er niet is", wisselt steppen af met skippiën, "au dat was mijn voet weer . . geeft niks als-tie pijn doet". Springt heen en weer: "hoe hoog ga ik?", ik pak de rolmaat en meet ongeveer de hoogte van een sprong, 1.40, "hoog hè?" Bart springt verder tot hij een beetje buiten adem is. Na 10 min. genoeg geragd: "oma mag ik knutselen?". Pakt papier en het bakje met stiften, schaar en lijm, bedenkt zich dan: "ik ga toch maar in mijn schrijfboek", eerst met stiften, daarna met potloden en gum. Ik kijk schaatsen en bewonder af en toe de regels die hij af heeft. Volgende keer aan de grote tafel want zijn eigen tafel wordt te klein voor een goede schrijfhouding. Is een ½ uur geconcentreerd bezig, gelukt! weer in de 'zelf werken'-modus.

16.50

Als hij wat bibberig gaat schrijven, is het tijd om wat anders te doen, ½ uur is al lang voor een 4-jarige kleuter, wat wil je nu nog doen? "boekje", vooruit maar, harde werken moet beloond worden! Bart toch nog even z'n zin: volle aandacht van mij. We lezen tip-boek en Bart maakt de zinnen af.

17.00

Naar huis.