20150827 - Dagboek Omadien

Donderdag 27 augustus 2015

12.00

Onderweg door de regen: "we hebben buiten gespeeld . . Rohan, de lieve Rohan en Dirk gingen slaan", ??, "toen gingen Hanna en ik het zeggen tegen de juf. . en toen ging zijn kleipotje op oranje . . de juf zei dat hij het niet meer mocht doen . . en als hij het toch deed ging het op rood en dan moet hij bij de deur staan . . . . ik was hulpje . . en Zoey ook . . ik zat naast de juf . . met een ketting om . . als ze iets willen dan moeten ze dat aan mij vragen . . ".

12.10

We zijn thuis, 2 boterhammen eten en ondertussen verder babbelen: "er zijn geen ridders en piraten meer", nee dat was 1000 jaar geleden, "dan ging eerst de ene iemand doodmaken en dan ging de ander weer een doodmaken . . als ze er nu nog waren dan waren wij ook dood", nee joh, dat probeerden ze alleen bij rijke mensen, wij zijn niet rijk, "nee wij hebben alleen geld", en vaak hadden ze ook een schat, die gingen ze dan begraven, "ja en dan wisten ze het niet meer . . wij hebben geen schat, alleen een schatkistje".

Nog even yogho op en dan is het al weer tijd om naar school te gaan, onderweg: "blinde mensen kunnen niks zien . . er zijn in het echt geen blinde mensen", jawel hoor, "maar dan lopen ze overal tegen aan", nee want ze hebben een hond, een geleidehond heet dat en die wijst ze de weg, "dan eet die hond gras", nee gewoon hondebrokjes, "maar ze kunnen toch niet zien hoeveel?", dat voelen ze met hun handen, daar kun je een heleboel mee voelen, doe je ogen maar dicht, dan voel je waar je op zit en dat je een jas met een rits aan hebt. Bart is stil en denkt na, dan zijn we bij school. Sara komt aanrennen: 'Ba-art . . Ba-art!' Binnen jas ophangen, Maud: 'hai Bart', Bart gaat naast de juf zitten.

15.15

Juf komt naar me toe met een plastic tas: 'Bart heeft een ongelukje gehad, hij heeft niets gezegd en ik merkte het pas toen het ging stinken in de klas, geeft niks hoor Bart, kan gebeuren'. We lopen achterom over het gras en door de regen naar de auto en naar huis, hoe kwam dat nou? "ik had het niet gemerkt", je dacht zeker dat je een windje liet, "ik weet het niet . . Dirk ging op het laatst pesten, toen ging hij op oranje . . wij bleven allemaal groen". Verder is Bart een beetje stil, geeuwt af en toe, het tasje op de grond geeft een doordringend luchtje af. Dan zijn we thuis, tasje maar mee, anders ruikt de auto straks naar een mesthoop. Eerst wat sap drinken, wil geen koekjes (!), dan geconcentreerd verder spelen: gaatjes prikken met de perforator, komt af en toe naast me zitten voor een paar slokjes sap en een babbeltje. Na een ½ uurtje gaat Bart plassen en roept dan vanuit de wc: "oma! mijn onderbroek is vies . . de juf heeft niet goed afgeveegd", misschien, kan ook dat je nog een beetje lekt, misschien heb je wel een beetje diarree. Boel schoonmaken met billendoekjes, billen zijn rood dus sudo erop. Doe die onderbroek maar uit, anders gaan je billen echt pijn doen, "maar je hebt geen onderbroek in mijn maat", geeft niet je gaat over een uurtje naar huis, "dan al? maar ik ben net uit school", ja maar je bent vanmiddag ook nog naar school geweest, "o ja". Weer in de kamer krijg ik een idee, we kunnen ook een broekluier aan doen voor alle zekerheid, "maar die zijn voor Liu", ja maar die pas jij ook, ga er maar 1 pakken. Bart trekt hem zelf aan, schoolbroek erover heen, "nou ziet niemand het", precies, alleen wij tweeën weten het, "een geheimpje", Bart speelt een tijdje tevreden verder met de perforator en drinkt dan z'n sap op, kijkt naar atleten. "Waar zal ik nu eens mee spelen?", ga maar in je kast kijken. Hij komt terug met electro, helaas, doet het niet, batterijen op. Ik pak nieuwe en Bart gaat pijltjes schieten, klaar Bart, "dank je, lief van je maar ik ben nu nog even aan het schieten . . kijk-es hoe ver . . zag je hoe ver die ging?"

Het wordt tijd om in te pakken, "als ik naar huis ga, hoef ik deze luier niet meer aan hè?", hou maar lekker aan voor alle zekerheid, "maar dan weten papa en mama het niet", dan vertel ik ze het geheimpje wel, ik leg wel uit dat je een beetje diarree hebt. Bart is gerustgesteld, stopt verfwerkjes van gister in een tas, confetti uit de perforator en papier met perforatiegaatjes moeten ook mee.

17.00

Onderweg: "papa en mama kunnen elkaar optillen . . ze zijn even groot, maar papa is ouder . . . jij bent ook oud en als je nog ouder wordt dan ga je dood en dan moet omanettie alleen op mij passen", nou dat duurt nog wel even hoor, "omanettie wordt 61 . . opapeer is ouder . . . omanettie werkt nog, op een school . . jij werkt niet meer, jij bent met pensiejoen", had je gedacht, ik heb heel hard gewerkt, alle ramen in het hele huis gezeemd en alle gordijnen gewassen, "daar kun je toch niet bij?", 't klinkt twijfelachtig, jawel hoor, met het trapje. "Je kunt deze weg nemen, die is weer klaar, hebben ze helemaal mooi gemaakt, zie je dat?"

Thuis, ik duw papa het stinktasje in z'n handen en vertel hem het geheimpje, hij vindt het prima opgelost.