20150521 - Dagboek Omadien

Donderdag 21 mei 2015

12.00

Naar de auto, onderweg babbelen: "Milou is jarig . . ik heb een cadeautje . . (pakt het uit z'n tas) kun je niet eten, jammer hè? . . (?) met niemand gespeeld . . niemand wou met mij in de rij lopen . . we hebben buiten gespeeld . . ik speelde dat ik piraat was . "

Thuis direct aan tafel, ik snij Bart z'n boterhammen in partjes, dat scheelt een hoop gekruimel! Na een ½ uur heeft hij er 2 weggewerkt en wil er nog 1, da's goed maar dan moet je wel dooreten, "waarom?", dan is het weer tijd om naar school te gaan. Het lukt allemaal net want Bart moet natuurlijk ook nog even vermelden wat hij allemaal buiten voorbij ziet komen: "een boot . . met een nederlandse vlag . . rood-wit-blauw . . een grote vrachtwagen, zag je dat? . . "

13.00

Weer naar school, jas in de luizenzak en aan de kapstok en Bart gaat op z'n stoel zitten, kijkt niet om, bel gaat, net op tijd!

15.20

Onderweg in de auto: heb je nog buiten gespeeld? "ja", heb je nog met iemand gespeeld? "ja met iemand op wie ik verliefd ben" o leuk, op wie? "het is een meisje", tja beide sekses zijn natuurlijk mogelijk, hoe heet ze? "nou . nou . nou . ze heet Siënne . . ze wilde met mij in de rij lopen . . (?) heeft donkerblond haar . (?) bruine ogen . . ze is lief . .". Thuis eerst sap en koekjes op het balkon, ik: eigenlijk hebben we hier een tafeltje nodig en ik denk na of er nog iets in de kelder staat, "ik heb een idee", wat dan?, "zul je wel zien". Bart gaat de kamer in en komt terugzeulen met z'n eigen tafel, "goed idee hè?", geweldig! Sap op, "ik pak even mijn schaar want deze struik moet nodig gesnoeid", Bart knipt takjes van de heg tot hij er van het balkon af niet meer bij kan. Eerst nog even een ijsje eten en dan gaan we de tuin in nadat ik hem heb ingesmeerd met zonnebrand. Bart verder met de heg, ik maak de keldertrap onkruid- en bladvrij. "We zijn hard aan het werk hè? . . Amerika is ver weg (knip-knip met z'n schaar) . . naast duitseland", nee amerika ligt aan de andere kant aan de overkant van de zee, "dan moet je wel een uur op een boot zitten", nee veel langer, "2 uur . . () 3 uur . .() 4 uur" () en zo door tot 10, ja zoiets. De keldertrap is klaar, even kijken hoe laat het is, oei, al 5 uur, tijd Bart, "waarom" je moet naar huis, "nee ik ben nog niet klaar met de heg", volgende week kun je verder knippen.

17.05

Naar huis, papa doet deur open met Chris op z'n arm en dan gaat Bart natuurlijk stuiteren: concurrent ook bij de deur, terwijl hij moe is en eigenlijk geen energie meer heeft om rekening te houden met lieve kleine broertje. Ik leid hem af: laat je cadeautje maar even zien. Klats! Weer fout, zit niet in z'n tas, trommel ook niet, heeft dat er blijkbaar uitgegooid toen hij z'n zonnebrand pakte, half huilend: "mijn cadeautje is er niet . . en mijn trommel ook niet". Gelukkig komt mama er aan en die tilt Bart op die dan kalmeert. Ik: kom ik straks wel even brengen, als je slaapt. Baas wordt rustiger, hoogste tijd voor eten en naar bed!