20140924 - Dagboek Omadien

Woensdag 24 september 2014

12.30
We rijden naar huis als het ineens begint te plenzen, ik mopper hartgrondig: bah wat een vies weer! Commentaar van de troon op de achterbank: "dan moet je de ruitewissers aan doen . . . vanmiddag zou het beter worden (wie zegt dat?)  de weerman . . dat voorspelde die". Juist.
Binnen in de keuken: "ik wil een spongebob-koekje", hoe vraag je dat? "mag ik een spongebob-koekje asjeblieft?" goed zo, ja dat mag. Op de bank naast me knabbelt hij z'n koekjes op, tussendoor kletsen we. Dan ziet hij iets in de boekenkast: "heb je een nieuwe lijmstift gekocht? . . . mag ik een wit papier? dan kan ik gaan plakken". Bart gaat aan de slag: "ik doe er vier . . . nou is het klaar", nee hoor, nog lang niet, hele stukken van het papier zijn nog helemaal leeg, het is veel mooier als hij volgeplakt is met allerlei kleurtjes, zo is het maar kaal, ga het eerst maar helemaal afmaken. Bart kijkt me twijfelachtig aan maar gaat toch verder met plakken: "een driehoek, een vierkant, een oh, ik noem dit een oh". Goed zo!! Ik ga even in de keuken opruimen en ja hoor! na 20 sec. staat meneertje in de keukendeur, volgens mij is je plakwerk nog niet af, ga eens gauw afmaken! Stukje onrust loopt terug, als ik weer in de kamer kom, heeft hij plakkers over de hele tafel gestrooid. Zo kun je niet goed werken, plakkers aan de kant en verder afmaken. Ik ga op de bank zitten en stuur weer een beetje, "je kunt je krukje ook naast mijn tafel zetten", nee hoor, ik zit hier veel lekkerder en zo kan ik het ook goed zien. Bart werkt weer even door: "kijk-es, ik heb al een heleboel geplakt", heel goed gedaan, nou die paar stukjes leeg papier nog. "Hier bovenaan hè? . . ik maak een rups". Hij kiest roze rondjes en plakt ze naast elkaar (goed zo, heel knap van je!!), het kost moeite: hij strooit af en toe plakkers op de grond, gaat steeds staan: "kijk-es hoe ver ik al ben", zwaait heen en weer met de lijmstift, maar eindelijk vind ik het af en teken nog even met viltstift oogjes en pootjes, Bart glundert. Zie je wel dat je het kunt? Nou is het prachtig!!! "Voor jou". Dankjewel, ik zet hem in de boekenkast dan kan papa het straks goed zien hoe mooi je dat hebt gemaakt. Weer glunderende baas, maar ik blijf de drilsergeant: nu nog even opruimen Bart! En zowaar, ook dat gaat zonder protest, doet lijmstift dicht en ruimt alle plakkers op, ook die op de grond liggen. "Nu kunnen we 1 boekje lezen", prima en we lezen 'tip de muis is te laat'.

14.00
Boek uit, nu moet je even zelf spelen Bart. Maar de energie is blijkbaar op en baasje dwaalt een beetje doelloos door de kamer. Je kunt een puzzel maken of even in je kast kijken. Bart doet z'n kast open en weer dicht: "ik weet het niet", nou bedenk maar even wat je wilt gaan doen en ik ga op de bank even wat opschrijven voor het dagboek. Even later kijk ik om en dan zit Bart op het kleed bij de tafel, wat doe je nou? weet je het nog niet? vind je het leuk om daar te zitten? Baas knikt, goed hoor en ik ga in de keuken de poezemand verschonen. Als ik terugkom, is hij erbij gaan liggen, op z'n rug, knieën opgetrokken en over elkaar, handen achter z'n hoofd. Wat doe je nou? Ben je zo moe? Bart knikt. Dan kun je veel beter even op de bank liggen, kom maar, dan gaan we even kikker kijken, "maar niet van de brand hè?", nee natuurlijk niet. Hij installeert zich op de bank, legt kussen onder z'n hoofd en lacht mee met kikker, konijn, eend en varken. Ligt daarna nog even wat te draaien en te geeuwen maar is na 5 min. vertrokken.

15.45
Wakker maken, zit 5 min. tegen me aan bij te komen, dan halen we sap en 2 mandarijnen in de keuken. Daar knapt hij helemaal van op, heeft weer energie en gaat skippiën: "kijk-es hoe hoog, zag je dat? net als goofy, ik kan het al goed hè?"

16.45
Door de regen gaan we even een boodschapje doen bij de grote hoogvliet, daarna weer skippiën, puzzels maken en kleien. Ik maak een afspraak met hem: geen bui als papa jou komt halen, je doet gewoon, afgesproken? "Oké".

17.15
Papa is er. Bart laat z'n plakwerk zien, gaat z'n klei opruimen, (prima!), maar vraagt toch  regelmatig aandacht als papa en ik aan het praten zijn. Even later is het tijd om naar huis te gaan. Als papa z'n helm op wil doen, gaat het toch even mis: Bart wordt stuiterig, gaat op de grond zitten en schopt daarna de skippybal de kamer in waardoor mijn waterfles op de grond valt. Papa wijst al naar de gang maar ik wil verhaal halen: HÉÉÉ!!!! WAT HADDEN WE  AFGESPROKEN????? Bart kijkt een beetje bedremmeld. WAS DAT GEWOON???? Ik kijk heel boos en Bart schudt timide z'n hoofd. DUS WAT ZEG JE DAN??? Bart staat me van onder z'n wenkbrauwen aan te kijken en mompelt wat. Wat zeg je? Ik versta je niet. Gemompel is wat duidelijker, hoor ik sorry?? "Ja", dat heeft duidelijk moeite gekost, maar ik ben er tevreden mee (kleine stapjes tegelijk). OK, nou lekker naar huis. Op het balkon: en nu wil ik gewoon een knuffel van jou!! Ik krijg er een heleboel op allebei m'n wangen en wordt bijna gesmoord in een wurggreep. Jaja, als je het maar begrijpt, kleine dictator!!!

17.45
Op de fiets naar huis.